مؤلف: مریم اختیاری

نوبت چاپ:  اول، 1398

تعداد صفحه: 110

هر خانه مانند یک کتاب یا فیلم، راوی آشکار زیستی پنهان است. قصه گویا کارگردانی که به اندازه مقدور اثر زندگی را بر خویش نگهداری کرده و امروز بروز می‌دهد. به‌راستی نمی‌ توان به سادگی از روایت خانه آ گاهی یافت، مگر آنکه کارآگاهی زبده در این رابطه گردید و در صورت بنا و مصالح آن، تجربه زندگی خفته در آن را دریافت. این امر ممکن نمی‌گردد مگر آنکه به راستی دید و تحلیل کرد و پرسید و دانست و فهمید و معنی کرد. بنابراین در این سلسله کتابها، برداشت، نقطه اولیه خوانش داستان است تا بتوان از درگاه آن مفهوم قصه را روایت کرد. به همین دلیل است که نگارندگان کتاب سعی دارند تا از طریق‌های ممکن و در حدی که وسع بنا اجازه ‌می‌دهد، قصه زندگی را به روایت خشت و آجر و سنگ نمایش دهند. لذا بخش اول کتاب اختصاص به تمام یافته‌هایی دارد که در قالب علم معماری توان گفتارش هست. خانه شفیعی اردکانی نیز گوینده زندگی درون خود است. گوینده این روایت که آیا بنایی می‌تواند با وجود اینکه چندین سال ساکن ندارد، همچنان برپا باشد و چنین خانه‌ای تا چه حد همچنان بر پای خود استوار می‌ایستد. خانه بدون انسان چه بلایی بر سرش می آید. آیا طبیعت می تواند تا رفع نقصِ بود انسان همراه با بنا بوده و گام‌هایی او را پیش برد.