مؤلف: سیلوَن دو بلیکر، سباستین جرارد

مترجم: علی اکبری،کیمیا صفی پور ، ندا عبدزاده .

نوبت چاپ:  اول – 1397

تعداد صفحه: 212

فضاهای ساخته‌شده به دست آدمیان از سرآغاز آفرینش تا امروز، و نیز فضاهای مابین آ نها، ماهیتاً تجسد جهان‌بینی، ایدئولوژی و ساحات اندیشة آنان و مبتنی بر تفسیرشان از عالم و ارکانی چون زمان، مکان، ازلیت، ابدیت و اسطوره‌هایشان است. در دنیای سنت، مفهوم فضا و ساختارها، نهادها، رفتارها، تجارب و قدرتهای سازنده‌اش به نحوی تعریف می‌شد که در راستای امر معنوی قرار می‌گرفت و نسبت مستقیم با امر اخروی پیدا می‌کرد. همة آنچه در اهرام مصر، معماری بین‌النهرین، معماری بومیان آمریکای جنوبی، معماری شرق دور و معماری ایران می‌توان دید، برآمده از همین نگاه معنوی به انسان و سرنوشت اوست. هنر و معماری در راستای امر مقدس، نه‌تنها در بناهای شاخص و غالبا حکومتی، که در جریان ساخت روزمرة مردم نیز تبلور می‌یابد و خانه‌های ساده و معمولی همة اقشار جامعه، ضمن پاسخ‌گویی به عملکردهای مادی موردنیاز، نسبت به امر معنوی نیز بی‌تفاوت نیستند. آداب‌ ورسوم، ارزشها، اسطوره‌ها، سنن، باورها و مؤلفه‌های فرهنگی هر مردمان نسبت مستقیم هستی‌شناختی با دست‌ساخته‌های آنان دارد. در دنیای صنعتی و تا به امروز نیز، این امر برقرار است و تفاوت، در معنای آن مؤلفه‌ها نهفته است. ازاین‌رو، می‌توان گفت که دست‌ساخته‌های انسان‌ها راوی سیر زندگانی آنان است. در این میان، نقش معماری در روایت حکایت زندگی انسان‌ها، ازآنجاکه بنای ساخته‌شده، خود بستر همان زندگی است، قابل ملاحظه است. معماری همواره راوی خواست‌ها، آرزوها، بلندپروازی‌ها، رنج‌ها، شکست‌ها، غم‌ها و شادی‌های مردمان در هر کجای عالم بوده است.